Josune Urrutia Asua (Bilbo, 1976). Arte Ederretan lizentziatua Euskal Herriko Unibertsitatean, ilustrazioa ikasi zuen Madrilgo Arte Diez Eskolan. Angoulêmeko (Frantzia) Maison des auteursen autore egoiliarra (2019-2021). Gaur egun, komiki eta ilustrazioak egiten ditu argitalpen-proiektuetarako, liburuetarako edo ilustratu behar den beste edozein aplikaziotarako.

2015az geroztik, autobiografikoa ikuspegi sozialarekin lotu nahian ibili da, hori dela eta, hainbat ikerketa, sorkuntza eta bitartekaritza proiektu garatu ditu marrazkiaren, begiradaren eta gaixotasunaren inguruan, minbiziaren inguruan, nagusiki. Horien artean, honako hauek nabarmendu behar dira: Así me veo (2015), Breve diccionario enciclopédico ilustrado de MI cáncer (2017), minbiziarekin izandako bizipen guztia azaltzen duen postal-alfabetoa; Compendio colectivo sobre cáncer (Centre d’Art La Panera, 2020), Lleidako Arnau de Vilanova ospitaleko komunitate guztia (gaixoak, senideak, osasun-langileak…) kontuan hartzen duen ariketa kolektiboa; Crónicas complejas (Azkuna Zentroa, 2021), gazteekin egindako gaixotasunari buruzko beste kontakizun kolektibo bat, Bilboko Gurutzeta ospitaleko Pediatria Zerbitzuarekin elkarlanean; eta Hoy no es el día  (Astiberri, 2022), bere lehen eleberri grafikoa, minbiziarekin bizi izan ziren sei emakume artisten bizitzari eta lanari buruzkoa, gaixotasunarekin izandako esperientziaren ondoren gaia beren obran lantzea erabaki zutenak.

Gainera, komiki kolektiboetan ere parte hartu izan du, hala nola Tupust! – ZU (Tupust komiki elkartea, 2021); Votes for Women: The Battle for the 19th Amendment (Little Red Bird Press, 2020); eta Efectos secundarios  (Cultura en Vena Fundazioa eta Astiberri, 2021).

HOY NO ES EL DÍA

Beatriz da Costa, Anna Halprin, Audre Lorde, Susan Sontag, Jo Spence, Hannah Wilke: sei artista, minbizia izan zuten sei emakume. Guztiak gaixotasunaren estigmatizazioaren aurka borrokatu ziren, eta minbizia esperientzia eraldatzaile gisa bizitzea erabaki zuten, idazketaren, argazkiaren edo dantzaren bidez. Bizipen eta arte ondarea utzi zuten, eta ondare horrek komiki honen egileari inspirazioa eta indarra eman zion bere gaixotasuna prozesatu zuenean.

“Minbizia baino lehen, dantzatzeko bizi nintzen. Minbiziaren ondoren, dantzatu behar dut bizitzeko” esan du Anna Halprin koreografoak; “Badakigu gaixotasunaren beraren ospeak gaixoaren sufrimendua areagotzen duela eta metafora horiekin amaitzen lagunduko diguten tresnak behar ditugu”, aztertu du Susan Sontag idazleak, eta Hannah Wilke artistak, berriz, gaixotasunean duintasuna berreskuratzen saiatzen da, “biktimizazio medikoa arte bihurtuz”.

Josune Urrutia Asuak bere esperientzia zabaltzeko eta besteentzat erabilgarria eta funtsezkoa den zerbait bihurtzeko nahia partekatzen du emakume artista horiekin, baita bere ahotsa ezagutzeko aukera ematen dion zerbait bihurtzeko ere: bere kasuan, marrazkiaren bidez.